روايه الود
روايه الود الفصل الثاني بقلم رويدا عرفه
حد
روح _ بس دا اخوكى يا ماما مش حد
ليلى _ حتى يا حبيبتي لو اخويا
لازم الواحد مننا تكون نفسه عزيزه
روح _ ماشى يا ماما
بس يا ماما هو انتى ماكنتيش بتكلميه ليه
ليلى _ ما انتى عارفه يا حبيبتي انا مش معايا فلوس اجيب اكل
وعلشان اكلمه لازم يكون معايا فلوس
بقلم رويدا عرفه
روح _ عارفه يا ماما ربنا كريم وهيفرجها
نادر _ زوج ليلى
ليلى _ بتقوم تروح ليه تشوفو
ليلى _ ادينى اهو يا حبيبي عايز حاجه
نادر _ انا عارفه يا حبيبتي انى تقلت عليكى اووى وتعبتك معايا
ليلى _ متقولش كده يا حبيبي
نادر _ انا ڠصب عني يا ليلى مش عايز اكون تقيل عليكى مش كفايه انتى اللى بتصرفى على البيت ومتوليه كل حاجه
ليلى _ عادى يا حبيبي أنا وانت واحد
نادر _ انا كنت عايز ادخل الحمام
ليلى _ حاضر يا حبيبي وبتساعده وتدخله الحمام
نادر _ بيمسك ايدها ويبوسها ويقول
ربنا يخليكي ليا انا مش عارف من غيرك كنت هعمل ايه بقلم رويدا عرفه
ليلى _ متقولش كده يا حبيبي
ربنا اكيد ليه حكمه في كده
رحيم _ ابنها الصغير
رحيم _ يا ماما أنا جعان
ليلى _ حاضر يا حبيبي هعمل ليك الاكل
ليلى _ لا يا حبيبي ادخل اوضتك وانا هجيب ليك الاكل لحد عندك
بقلم رويدا عرفه
رحيم _ ما دام قولتى كده يبقى هنام من غير أكل زى كل يوم
وبيدخل وهو بيعيط
ليلى_ واقفه بټعيط على ابنها وعلى حالتها اللى هيا فيها
روح_ بتمسح دموعها وتقولها متعيطيش يا ماما
انا هنزل من بكره اشتغل
ليلى_ لا يا حبيبتي انتى صغيره على الشغل
نادر _ ليلى تعالى عايزك
ليلى _ حاضر يا حبيبي
نادر _ ادخلى واقفلى الباب وراكى
ليلى _ بتدخل وتقفل الباب
نادر_ بقولك يا ليلى انتى تاخدينى بكره وتودينى دار رعاية وتسبينى هناك
ليلى_ ايه اللي انت بتقولو دا
بقلم رويدا عرفه
نادر_ اسمعينى زى ما بكلمك كده
ليلى_ لا طبعا أنا مش ممكن اعمل كده
اسمعى يا ليلى انتى هتودينى
علشان تقدرى تصرفى على العيال
انما انا لما قاعد هنا مشيلك هم زياده
ليلى_ لا يا نادر انا قولتلك مش هعمل كده
نادر_ فكرى فيها كويس كده عيالك هيكونو مرتاحين وهيروح المدرسه براحتهم
وهتقدرى تجيبى ليهم اللى نفسهم فيه
بقلم رويدا عرفه
فكرى براحتك كويس يا ليلي
ليلى_ ساكته مش هاين عليها نادر ولا هاين عليها ولادها
يا ترى ليلى فعلا هتوديه دار رعاية
دا اللي هنعرفه
انتظرونى
