رواية / هتحدي الظروف بقلم / فاطمة عيد

رواية هتحدي الظروف الفصل الخامس عشر ولاخير بقلم / فاطمة عيد

الأحد 27/أغسطس/2023 - 10:06 م

روح بعدم تصديق : انت بتكدب صح ؟؟ .. جاى تهزر مش كده !! .. ( تبص لزين ودمعه تخـونها وتنزل من عينها ) .. زين شوفه بيقول ايه دا !!!!!!!!
( زين كمان مش مستوعب كلامه وف نفس الوقت مش قادر يكدبه لانه ميعرفش روح او اهلها من زمان ف بالتالى مش عارف يقرر هو فعلا بيتكلم صح ولا بيشتغلهم )

زين : بص هو كلامك صعب اى حد يصدقه .. يعنى تخيل مثلا اجى اقولك اهلك دول مش حقيقين وألفلك قصه وروايه واحكيلك سيناريو كامل عن حياتك والمفروض انك تصدقنى وتتعايش وتقولى انت معاك حق مثلا !! .. كلامك صعب ان حد يصدقه او يتعايش معاه حتى .. وبعدين لو هى فعلا اختك زى ما بتقول ف مفيش اى وجه شبه بينكو ولو دى صوره مامتك وباباك .. ( يطلع صوره من الصور اللى موجوه ع التربيزه ) .. ف برضو مفيش اى وجه شبهه .. ازاى تبقي منكو وهى مفيش ملمح واحد حتى شبهكوا ؟؟

منتصر : انا قولت اللى عندى وممكن الباقى يتثبت بالتحاليل .. وكمان انا اقدر اجيب امى وتقعدوا مع بعض وتسمع منها برضو
زين : تمام هنعمل التحاليل وانت تجيب والدتك ونشوف الكلام دا كله
منتصر : خلاص مفيش مشكله .. هعاود عليك بليل ومعايا الحاجه
زين : تمام .. ( يقوم يقف ) .. نورتنا
( منتصر كمان يقف )
منتصر : بنورك
( يوصله زين ع الباب .. يمشى منتصر .. يبص زين ع روح يلاقيها قاعده ماسكه الصور وبتشوفهم ودموعها عماله تنزل ف صمت .. يقرب عليها ويمسك منها الصور ويقعد قدامها ف الارض .. يرفع وشها ويمسح دموعها بهدوء ويبصلها )

زين : ممكن اعرف انتى بتعيطى ليه دلوقتى ؟؟
روح بعياط : انت شايف بعد اللى قاله دا كله مفيش حاجه تستدعى العياط !!!!

زين : انا مقولتش كده بس برضو لسه متأكدناش .. ف ليه العياط من دلوقتى !! .. وحتى لو اتأكدنا وطلع كلامه صح .. نبقي نشوف وقتها هنتصرف ازاى
روح بعياط اكتر : لو كلامه صح بجد تفتكر الموضوع هيبقي عادى !!!! .. انت متخيل حجم المصيبه اللى هو بيقولها ؟؟؟؟؟

زين بتفهم : متخيل وعارف .. وبعدين بنسبه كبيره كلامه دا كله فبركه .. لان بابا قالى انه عارفك من وانتى صغيره وشافك كذه مره وكمان عمى احمد صاحبه من زمان .. ف اكيد لو ف حاجه زى دى كان قالى
روح بدموع : لا عمى كامل مشافنيش غير وانا ف ابتدائى وصداقته مع بابا كانت من 10 سنين بس يعنى كان وقتها عمرى 8 سنين .. ف حتى لو كلامه صح عمى كامل اكيد مش هيبقي عارف

( عماله ټعيط ودموعها تنزل ومهما يمسحهم بټعيط تانى .. زين مش عارف يقولها ايه او ممكن يهونها عليها ازاى .. الموضوع مش سهل لا عليها ولا عليه بس لازم يتماسك ويهديها هى .. يشدها ف حضـنـه ويطبطب عليها وهى اول ما حضـنـته انفـچـرت ف العياط )

زين بابتسامه : هو انا حضنتك عشان تعيطى اكتر ! .. اهدى يا حبيبتى .. ( يرفع راسها ويبص ف عينها ) .. كل حاجه هتبقي كويسه بس انتى تماسكى شويه ماشي
( تشاورله براسها بمعنى تمام .. يعدلها زين ويقوم يقف ويوقفها معاه )
زين : يلا روحى خدى شاور والبسي عشان ننزل الجامعه
روح بصوت مبحبوح : بلاش انهارده انا تعبانه ومش مركزه
زين : عشان كده بقولك اجهزى .. لازم تتعلمى حاجه مهمه جدا ف حياتك .. تتحدى اى ظروف تواجهك مهما كانت صعوبتها .. ومتلغيش حاجه عشان حاجه .. دراستك ملهاش علاقه بحياتك الشخصيه ومينفعش تتأثر بيها تمام .. وهو كده كده لسه هيجى بليل يعنى قعدتك هتخليكى تفكرى وتحللى وتتعبى نفسك اكتر .. ف ليه تقعدى وتزودى تعبك لما ممكن تنزلى وتلهى نفسك ؟
روح : بس انا تعبانه ومنمتش من امبارح