رواية هتحدي الظروف الفصل الخامس عشر ولاخير بقلم / فاطمة عيد

( تشاورله بمعنى اه .. يقرب عليها ويلفلها الطرحه وروح عينها متعلقه بيه .. كل مادا بيعلى ف نظرها اكتر واكتر .. مفرقش معاه اسمه او مركزه اد ما فرق معاه صحتها وراحتها .. يخلص زين ويبصلها )
زين : كده تمام .. يلا ندخل اخد الحاجه بتاعتك واعتذر عن تكمله المحاضره وبعدها نروح
روح بصوت باين عليه التعب : انا كويسه .. خلينا نكملها ونمشى

زين : لا كفايه .. نروح وانتى ترتاحى وكمان تاكلى
روح : ا........
يقاطعها زين : قولت هنروح مفيش نقاش تانى
( يسندها ويدخلوا المدرج يقعدها ف اول صف ويطلع يلم حاجتها وياخد المايك وينزل ويقف ع المنصه )
زين : مبدائيا كلكو مستغربين اللى حصل سواء امبارح او دلوقتى .. وعقلكوا ابتدى يبنى صوره ع مزاجه .. انا هريحكوا من كل دا .. روح تبقي مراتى مش مجرد طالبه .. ( كل اللى قاعدين يتصدموا واولهم لارا .. ويبتدوا يتكلموا ) .. سكووووت .. ( يسكتوا كلهم ويبصوله تانى ) .. هى اه مراتى بس داخل المقر الدراسي هى طالبه فقط واكبر دليل انها فعلا محرومه من درجات اعمال السنه كامله .. كلكو هنا سواسيه
( تقوم لارا تقف وتقاطعه )
لارا : اه فعلا واضح من اللى حضرتك عملته معاها من شويه .. اومال لو مش بتعاملها ك طالبه كنت عملت ايه !!
زين : اولا مش من حقك انك تتكلمى معايا كده .. ثانيا لما الاقيها تعبانه طبيعى اشوفها الاول واعرف مالها مش اسيبها واتابع شغلى .. الفكره مش ف تعاملى معاها جوه المحاضره عامل ازاى .. الفكره العامه من انها تتساوى بيكوا ف الامتحانات والدرجات والتصحيح انما لو اى واحد تعبان ومحتاج يخرج ف انا اكيد مش هعارض .. لكن كونى خرجت معاها ف دا شىء طبيعى .. ( يبص للكل ) .. وحاليا انا بعتذر عن الغاء المحاضره .. معادنا الاسبوع الجاى ان شاء الله
( يسيب المايك وينزل ويسند روح وياخدها ويروحوا .. يوصلوا البيت ويدخلوا عند مايسه وكامل )
مايسه : احضرلكو الغدا !
زين : ايوه وبسرعه بس عشان ننام .. احنا هندخل نرتاح ف الاوضه عقبال ما تخلصي الاكل
مايسه : هترجعوا تقعدوا هنا يعنى !
زين : لا بس شقتى محتاجه تظبيط كبير ف المطبخ والحمام .. ف هناخد شاور عشان هناك الموضوع متعب جدا وناكل هنا ونروح هناك ع بليل بس

مايسه : تنوروا يا حبيبي .. ادخلوا ارتاحوا وانا هجيب الاكل وادخلهلكو
زين : تمام
( ياخد روح ويدخلوا الاوضه .. روح اول ما تدخل تطلع وتفرد ع السرير ع طول )
زين : ماتناميش استنى لما تاكلى
روح بصوت طاغى عليه النوم والتعب : مش قادره استنى .. همــوت  وانام

زين : معلش استحملى شويه وننام
روح : يووووه
(تقوم تقعد وزين يغير هدومه .. روح كانت بتبص قدامها وزين وقف وبدأ يقلع هدومه .. افتكرت منتصر وسرحت وعماله تفكر لو فعلا كلامه صح هى وضعها هيكون ايه ! فضلت سرحانه ودماغها بتوديها وتجيبها ومش عارفه ترسي ع حل .. زين يقف ويرفع حاجبه ويشاور قدام وشها )
زين : اييييه ! .. هتفضلى بصالى كده كتير ؟!
( روح تفوق من سرحانها وتبصله باستغراب وتلاقيه ماسك التيشرت ف ايده وبيلبس )
روح : نعم !
زين : بقالك ساعه بصالى ولا كأنك اول مره تشوفينى
روح : ايوه ايه المشكله برضو ؟؟؟
زين : مفيش مشكله بس مستغرب مش اكتر
روح : ولا تستغرب ولا حاجه .. انا كنت سرحانه مش ببص عليك .. انت اصلا اللى لفت نظرى انى ببص عليك
زين : امممممم
( تسكت روح .. زين كان هيتكلم بس يقاطعه خبط الباب .. يروح يفتح يلاقيها مايسه جايبلهم الاكل )
مايسه : يلا كلوا بالهنا
زين : تسلمى
( تخرج مايسه .. زين يحط الصنيه ع السرير ويقعد قصاد روح )
زين : كلى كويس عشان انتى مكلتيش من الصبح
روح : مش جعانه
زين : معلش تعالى ع نفسك شويه عشان البيبي
روح : حاضر
( تاكل روح وزين كمان يأكلها لحد ما تخلص كل الاكل اللى قصادها وبطنها كانت خلاص هتنفجر )
زين وهو بيقرب المعلقه من بوقها : خلاص اخر معلقه
روح : مش قادره اكل اى حاجه .. لو اكلت هجيب كل اللى ف بطنى
زين : دى وبس عشان خاطرى